En dan verwacht Jo-In impliciet dat een hersenspinsel een constructieve ondertoon heeft. Ik moet toegeven dat ik diep in de ton moet tasten om nog een klein beetje constructiviteit te vergaren. Een klein lichtpuntje: vandaag mocht ik om mijn boosterprik in het vaccinatiecentrum. Terwijl ik het hersenspinsel tik, voel ik mijn bovenarm stijf en wat pijnlijk worden, hoopvol teken dat het vaccin zijn werk begint te doen.
In de wetenschap dat ook mijn collega’s in deze periode hun derde prik krijgen hoop ik dat dit lichtpuntje de eerste stap mag zijn in de richting van ‘normaal’ kunnen samenwerken, jongeren kunnen begeleiden zonder beperking qua vrijetijdsbesteding of sociaal leven, wat ons – jongeren en begeleiders – terug energie geeft in ons werk en ons leven. In het verlengde daarvan hoop ik dat hernieuwde energie ons mag inspireren om wachtlijsten aan te pakken, om samen met partners crisissen op te lossen, om samen te zoeken naar een betere jeugdhulp.
Dit gezegd zijnde is dat beetje constructiviteit opgebruikt en komt de pessimist in mij langzaam naar boven, met donkere voorspellingen over omikron. Dus in het belang van de ondertoon van dit hersenspinsel is het aangewezen dat ik stop met schrijven en de lezer met lezen. Dat behoudt het opbouwend karakter van het stukje en geeft mij bovendien de kans om in de zetel de opkomende bijwerking van mijn prik te verwerken.
Hans Paredis I De Patio
