Het rakende verhaal van BOY

Middelen, tijd, wachtlijsten

Je probeert allerlei methodieken en gesprekstechnieken te bedenken waarmee je BOY op dat moment zou kunnen helpen, maar dan bots je op de clou van het hele verhaal. We willen allemaal helpen, maar dan zijn er te weinig middelen, te weinig tijd en veel te lange wachtlijsten.

Dit verhaal is zeker een stap in de goede richting. Het sensibiliserende karakter met het oog op mensen bewustmaken van bestaande problematieken kan het duwtje in de rug zijn dat we nodig hebben. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat dit verhaal de personen bereikt die het moeten zien of horen: de actoren die zo bepalend zijn voor onze sector, maar helaas soms te weinig zicht hebben op hoe complex en moeilijk het effectief kan zijn in ons werkveld.

Jana Vandecasteele I CJGB

‍

Indringend en krachtig

Boy vertelt het verhaal van een jongen die ‘plots’ door de politie uit de klas wordt gehaald met de boodschap dat hij in een onveilige, verontrustende situatie zit en er dringend moet uit gehaald worden. Boy wordt in een pleeggezin geplaatst. De theatervoorstelling neemt je op een indringende manier mee in het schrijnende verhaal van een jongen die worstelt met zijn ontwikkeling in een hulpverleningsproces. De vele verhalen in de jeugdhulp waarop de makers zich hebben geïnspireerd worden samengebald in deze  krachtige voorstelling.

De basis van een warme thuis moeten missen doet wat met een kind, dat is duidelijk, maar tegelijkertijd blijft deze bij momenten onveilige thuis wel fundamenteel doorspelen in elke hulpverleningsvorm. Ook in het pleeggezin worstelt Boy met zijn plaats en de plaats van zijn ouders, hoe goed ook de zorgen en bedoelingen van allen mogen zijn. Hoe sterk speelt loyaliteit, hoe sterk beïnvloedt dit elke nieuwe poging om zich te kunnen hechten in een veilige nieuwe omgeving? Dit zijn maar enkele van de existentiële vragen die centraal staan in deze voorstelling.

De ontwikkeling van een kind is een complex gegeven des te meer wanneer de fundamenten hiervan op losse schroeven staan. Deze voorstelling toont vooral een donkere en moeilijke kant van de jeugdhulp, maar vanuit de dagdagelijkse praktijk in de jeugdhulp zijn er ook heel wat mooiere verhalen te schrijven. In die zin schetst deze voorstelling een realistisch, maar tegelijkertijd soms wat eenzijdig, stereotiep beeld van de jeugdhulpverlening.

Dries Verdonck I Pleegzorg West Vlaanderen

‍

Wil je graag de voorstelling nog bijwonen? Neem dan een kijkje op
http://www.kyokoscholiers.be/

‍

Kopfoto: Raymond Mallentjer (c)

‍

‍