Het is vandaag exact een jaar geleden dat ik het droevige nieuws vernam dat Lore uit het leven was gestapt. Het lijkt een oneindig lang jaar te zijn geweest. Na de verstomming kwam bij mij de aanvaarding of berusting, omdat het niet anders kan. Voor wie dichter bij haar stond zal die aanvaarding er moeizaam zijn gekomen of er nog lang niet zijn.

Recent stond er een paginagroot artikel in de krant over het lerarentekort in Vlaanderen. En ook het dagelijkse editoriaal ging over hetzelfde onderwerp. De alarmklok werd volop geluid, de woorden ‘prangend’ en ‘alarmerend’ werden gebruikt om het probleem te schetsen. Er werd met aandrang gevraagd naar een ‘loopbaanpact voor leerkrachten’ om de uitstroom uit het beroep te verminderen en om jonge

Soms doet iemand je zo erg pijn dat het gewoon stopt met pijn doen. Dan komt alles weer terug, elk woord, elke pijn, elk moment. Hoe kun je ooit begrijpen waar ik vandaan kom? Zelfs als je het vraagt…zelfs als je luistert. Je zou het niet echt horen of zien of voelen. Je herinnert je mijn verhaal niet. Je hebt mijn weg niet afgelegd, je hebt niet gezien wat ik heb gezien.

Mijn vrouw werkt in pleegzorg, als pleegzorgbegeleider. Een tijd geleden werkte ze voor een deel van haar jobtime in het team dat kandidaat-pleeggezinnen screende en vanuit die expertise werd ze vorige donderdagnamiddag opgetrommeld met de vraag of ze diezelfde avond om zes uur tijd had voor een dringend screeningsgesprek. Een groep Oekraïense kinderen was samen met twee begeleidsters in Oost-Vlaa

Uit een onderzoek in Nederland blijkt dat 10 à 15% van de echtscheidingen resulteert in een vechtscheiding maar dat in de helft van die gevallen partnergeweld reeds aanwezig was in de relatie voor de scheiding. Scheiden doet lijden is een huizenhoog cliché maar zeker voor de betrokken kinderen. Als zij daarenboven in het verleden ook nog eens (herhaaldelijk) getuige waren van partnergeweld maakt d

Laten we meteen met de deur in huis vallen…Maart 2020 staat in ieders geheugen gegrift. COVID-19 kwam totaal onverwachts, aan hoge snelheid en met een onmiddellijke impact. Plots was alles anders. De Jeugdzorg werd volledig op zijn kop gezet. Sindsdien draaien we als sector op volle toeren. In de thuiscontext wordt er veel van de mensen gevraagd, maar ook en vooral op de werkvloer wordt ieders dr

Reconversie staat als concept binnen jeugdhulp voor een nieuwe kijk: de ombouw van capaciteit, een sterke inzet op innovatie, verkennen van alternatieve financiering,…kortom een vernieuwende organisatie van hulpverlening om sneller, nabij, versterkend en samen te kunnen inzetten op de noden van kinderen, jongeren en gezinnen. Spannende tijden dus voor alle actoren die op jeugdhulp betrokken zijn.

Net zoals in andere sectoren worden we binnen jeugdhulp op vandaag geconfronteerd met de stijgende energieprijzen. En niet een klein beetje! Dit gaat over gigantische bedragen die wij niet kunnen en in geen geval willen doorrekenen aan onze hulpvragers.

In elke klas zit er gemiddeld 1 kind met honger. Dat is schrijnend en er moet iets aan gedaan worden. Daarover is iedereen het eens maar hoe, dat is een ander paar mouwen. Decennialang al proberen politici en vele sociale diensten hier een antwoord op te bedenken maar nog raakte dit probleem de wereld niet uit, België niet uit en ook de school niet uit. Ik denk dat elkeen in de sociale sector hier